Epistola 7

Epistolae

Epistola 7

1661

Epistolae
1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16 17 – 18 – 19 – 20 – 21 – 22 – 23 24 – 25 – 26 – 27 – 28 – 29 – 30 31 – 32 – 33 – 34 – 35 – 36 – 37 36 – 39 – 40 – 41 – 42 – 43 – 44 45 – 46 – 47 – 48 – 49 – 50 – 51 52 – 53 – 54 – 55 – 56 – 57 – 58 59 – 60 – 61 – 62 – 63 – 64 – 65 66 – 67 – 68 – 69 – 70 – 71 72 73 – 74 – 75 – 76 – 77 – 78 – 79 80 – 81 – 82 – 83 – 84 Lettres 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16 17 – 18 – 19 – 20 – 21 – 22 – 23 24 – 25 – 26 – 27 – 28 – 29 – 30 31 – 32 – 33 – 34 – 35 – 36 – 37 38 – 39 – 40 – 41 – 42 – 43 – 44 45 – 46 – 47 – 48 – 49 – 50 – 51 52 – 53 – 54 – 55 – 56 – 57 – 58 59 – 60 – 61 – 62 – 63 – 64 – 65 66 – 67 – 68 – 69 – 70 – 71 – 72 73 – 74 – 75 – 76 – 77 – 78 – 79 80 – 81 – 82 – 83 – 84
Autres œuvres

Clarissimo Viro

B. de S.

Henricus Oldenburgius

Ante septimanas sat multas, Vir Clarissime, gratissimam tuam epistolam, in Boylii librum doctè animadvertentem, accepi. Ipse Auctor unà mecum maximas tibi pro meditationibus communicatis gratias agit, idque citiùs significâsset, nisi eum spes tenuisset, se negotiorum, quibus oneratur, mole tam brevi temporis spatio potuisse levari, ut unà cum gratiis etiam responsionem suam eâdem operâ potuisset remittere. Verùm enim verò spe suâ se hactenus frustratum sentit, negotiis tum publicis tum privatis eum ità distrahentibus, ut hâc vice non nisi gratum suum animum tibi testari queat ; suam verò de Notis tuis sententiam in aliud tempus differre cogatur. Accedit, quòd duo Adversarii scriptis excusis eum sunt adorti, quibus, ut primo quoque tempore respondeat, obstrictum se arbitratur. Ea verò Scripta non in Commentationem de Nitro, sed in libellum ejus alium, Experimenta Pneumatica, Aërisque Elaterem probantia, continentem, vibrantur. Quàmprimùm laboribus hisce se expediverit, de tuis etiam Exceptionibus mentem suam tibi aperiet ; at interea temporis rogat, ne moram hanc sinistrè interpreteris.

Collegium illud Philosophantium, de quo coram apud te mentionem injeceram, jam Regis nostri gratiâ in Societatem Regiam conversum est, publicoque Diplomate munitum, quo ipsi insignia Privilegia conceduntur, spesque egregia suppeditatur reditibus necessariis id ipsum locupletandi.

Omninò consulerem tibi, ut, quae pro ingenii tui sagacitate doctè, tum in Philosophicis, tum Theologicis concinnasti, Doctis non invideas ; sed in publicum prodire sinas, quicquid Theologastri oggannire poterint. Liberrima est Respublica vestra, liberrimè in eâ philosophandum : tua interim ipsius prudentia tibi suggeret, ut conceptûs tuos, tuamque sententiam, quàm poteris modestissimè, prodas, de reliquo eventum Fato committas. Age igitur, Vir optime, metum omnem expectora nostri temporis homunciones irritandi ; satis diu ignorantiae, et nugis litatum ; vela pandamus verae scientiae, et Naturae adyta penitiùs, quàm hactenus factum, scrutemur. Innoxiè, putem, meditationes tuae apud vos excudi poterunt, nec ullum earum inter Sapientes offendiculum verendum. Hos igitur si Patronos et Fautores inveneris, (ut omninò te inventurum spondeo) quid Momum ignorantem reformides. Non te missum faciam, Amice honorande, quin te exoravero, nec unquam, quantum quidem in me est, concedam, ut Cogitata tua, quae tanti sunt ponderis, aeterno silentio premantur. Magnopere rogo, ut quid super hâc re consilii capies, mihi significare, quàm primùm commodè potes, non graveris. Occurrent hîc forte talia, quae cognitione tuâ non indigna erunt. Praedicta quippe Societas institutum suum nunc acriùs urgebit, et forsan, dummodo Pax in hisce oris perennet, Rempublicam Literariam non vulgariter ornabit. Vale, Vir eximie, meque crede

Tui Studiosissimum, et Amicissimum

Henr. Oldenburg.

Epistola 6

◄

Epistolae

►

Epistola 8